قطعه، احساس سرگشته‌گیِ دل‌بری
و دل‌داده‌گی را به خواننده انتقال می‌دهد
با نمادهای بهاران طبیعت
مانند غنچه، ساقه، شکوفه و شهد پنهان در لبان غنچه……
و درون‌مایه‌ی اروتیک شعر افزوده می‌شود
که بطور مداوم در سراسر اشعار «رهگذر»حضور رنگین دارند
«نور وِلَرم»
زنبور
تا به‌‌بیند
در تابستان لابه‌لای لبانِ غنچه
چه می‌گذرد
شهدِ پنهان از لبانش
می‌مکد
عاشقانه‌ترین ها را
زمزمه می‌کنند
در صدای خاموش
چنان در آغوش می‌کشند
استواریِ قد کشیده را، در آن نور وِلرم
که لحظه از میان‌شان نمی‌گذرد
می‌سوزند از تشنه‌گیِ هوس
زمان بهم می‌ریزد در دامن لیز آن تپّه
رویا با عشق
بهار با زیبائی
دل‌بستن با مهر
در می‌آمیزند
آن‌هنگام که قرارشان بهم می‌رسد
رهگذر
Comentarios